er waren ooit dingen die tot ons spraken
je hebt er ongetwijfeld al van gehoord
boeken, platen, stenen tafelen, een dorre struik
ze konden vuur vatten, de dingen
niet allemaal, natuurlijk niet, enkelingen
een stem, een woord, een gebaar, een weerwoord
hoog oplaaiend, een vlam in de pan, een steekvlam
soms werden er wat hete kolen doorgegeven
was een genster genoeg
gelukkig, enkelingen
wat gek mocht hephaistos voor iedereen tongen smeden
schapen zouden niet weten waar te lopen
een wereld waarin iedereen met vuur kon strooien
zou met al het as geen raad weten, vele armen
die nog nooit een emmer hadden opgetild
uiteindelijk bleef er niets meer over
om aan te steken
gelukkig, gelukkig de enkelingen
wat moest er anders
van het aanzien worden