we zweven in een meer van tijd
een bootje klokt over de rimpels
ze wateren uit tegen kindervoetjes
hun roodbruine wangen vangen
evenveel zorgen als de bomen
die ons omringen
duizend stammen dikken
de jaren aan alsof het niets is
de zon speelt het spel mee
en heft voor een keer
de schaduw op