ze waren overal in elke richting ontelbaar
handzaam voorradig voor de welgemutsten
oorring- of gebarbierde lui en omgekeerd
zo bolt het in die middens, tweerichtingsverkeer
wij hadden ook een drankje vast
zo’n kartonnen bekertje waar je meteen
van had moeten weten dat het
de verkeerde pasmunt was
het was een cirkel die zichzelf in stand hield
aangedreven door een onzichtbare
binnenwielaandrijving waar iedereen tollend
in en uit huppelde zoals in de vijfde klas
bij het touwtje springen
en het rokje van Jacinta
het was toen al merkbaar wie de overslag beheerste
de meesten onder hen zouden later
ook de flikflak vlot onder de knie krijgen*
niet iedereen keek ernaar
zoals wij
sommige omstaanders joelden alsof ze wisten
waar en wanneer de toegangskaartjes werden gedrukt
blind voor het axioma: een cirkel is een zichzelf
herhalende en eeuwig gesloten kring
tja
op een punt ging Wham schromelijk de mist in
om een hart weg te kunnen geven
moet het eerst bezeten zijn
*wat Jacinta betreft bleef het pleit onbeslecht
ze was omwille van een verkeerdelijk aangesmeerde
luizenuitbraak van school veranderd