Paso doble

binnen twintig tellen zullen we
en daarna nooit meer

tik tak tikken de hakjes onder je
schoenen op de kleine kasseien

ik weet op dat moment nog niet van hun bestaan
– het straatbeeld vooralsnog van alledag –
ontwaar in de verte enkel een schim
onder een transparante paraplu
de regen dooft elk geluid
met ruis van zichzelf

onze benen zetten ver om in dichterbij
knieën slaan de moeite over
scheren dertien seconden weg
en zetten sluipen om in een draf
zoals dat altijd gaat

mijn doelloze staar fixeert zich
plots op het onverwachte
jouw blik op mij
nog vier seconden
jij was eerst

jij was eerst
ik wijk verstomd af naar de muts onder je regenscherm
dubbele bescherming
twee seconden
je bent zo iemand die in een omhelzing de armen
die je omwieken extra aansnoert
zo zo ben je
en dan nog je poffige jas

je kijkt vooruit naar wat achter mij ligt
en duikt dan terug mijn ogen in
een seconde
ik moet volgen

je kaarsrechte rug verraadt dat je tango danst
en zoë heet
het kader om je mond glimt
nul seconden
je lange haren golven zonder wind
onze linkerschouders schaven onbereikbaar langs elkaar

min acht seconden
je passeert een sushirestaurant dat volgende week pas open gaat
op een ander moment was het vast lekker geweest
ontdaan van bescherming en keurslijven
gewoon wij

gelukkig

ben ik je nu al vergeten

voor hetzelfde geld had je
helemaal geen hakjes aan