er hangt voortdurend wat in de lucht, ijl en ongrijpbaareen stelling die vorm krijgt wanneer het oordeelzich heeft voltrokken – een rookpluim hier een bunkerbuster daareen schending van een luchtruim, een prik op een vredesvlootde blokjes die we goed bedacht…
Ergens lacht Eric Goens in zijn vuist – volgens het spreekwoord hoort het met een verkleinwoord, maar de man heeft grote handen. Ik heb ze al eens gedrukt. In het voorlopig ter ziele gegane Bar Goens op VTM had Goens…
Met Wachtkamer heb ik een roman geschreven in de genres van de autofictie en de coming of age. Het boek is gebaseerd op de tien jaar die ik als kind doorbracht binnen de gemeenschap van de Getuigen van Jehovah. Wanneer…
je vel lost zijn spanriemen het eerstom je knokkels, je ellebogen, je knieën. de plaatsendie zich het meest buigzaam hebben te tonen. dan pas volgt de restje onderkin, je hals, het kippenvel dat ooit triceps heettehet landschap rondom je tepelhof…
Hij is er nog altijd. Het cliché van onkruid en niet vergaan, al weet ik niets af van ‘s mans levenswandel. Zelfs zijn voornaam is me onbekend. Een hele poos dacht ik dat hij François heette, op basis van een…
‘Het enige wat ik mij kan herinneren,’ zei een oude klasgenoot enkele weken geleden tegen me, ‘is dat je nooit op verjaardagsfeestjes was en apart zat bij Godsdienst en Zedenleer.’ Sinds mijn omgeving weet dat ik een roman in de…
ik beeld me in hoe ze voeltdie ware liefde, hoeze past als een handschoen bij koude als gegotenuit de jurk van de best geklede schapenof een dunner exemplaar met grip op de palmenvoor de beklimming die hoe dan ook volgten…
houvasthou vasthou me vast de eerste vorm een handvat voor de stormhet meest onwrikbaar, geen ruimte voor een spatiewaartussen vertwijfeling kan groeien nummer twee: een instructie ontstaan door het rotsvast dwars doormidden te klieven een bevel tot eenzijdige volhardingeen stel schouders dat…