De afgelopen week ben ik druk bezig geweest briefkaarten in allerhande kleuren richting hemel te sturen om Da Vinci te overhalen met mij een danscursus te gaan volgen. De man blijft zijn antwoord in beraad houden, dus knoop ik weer…
De druppels klateren op de dakplaten van de veranda waaronder ik in de zomer in een eenzit van Ikea vaak zit te schrijven. Zijn harde houten armsteunen staan in schril contrast met het dikke, zachte binnenwerk maar zijn perfect voor…
exotisch binnenland met buitenzichtnew york aan de noordzee zoaangemeerd een blokkendooscompositie zonder indijkenweerloos tegen water noch de tijd waar men ongegeneerd het nieuwein het oude doet verpakkenbruut geen trend is doch een levensleszonder verschoning te vragenrotter zijn, gaarnede wereld ontvangt…
Vorige week had ik het over de onmogelijke betrachting om volstrekt origineel uit de hoek te komen, welke creatieve bezigheid je ziel ook beroert. Iedereen heeft leermeesters en dingen die haar of hem inspireren om vervolgens zelf iets te maken.…
Ik maakte het bericht drie keer opnieuw. Niet om de perfectie na te streven alvorens het online te gooien, maar omdat ik vond dat mijn handschrift moeilijk leesbaar was, de letters te dicht op mekaar gepakt en te plomp vormgegeven.…
vader zijn is van in de spits over het middenveldnaar de defensie verhuizen omdat het spelveel meer dan het doelpunt telten later vooral mee op verplaatsing gaan vader zijn is als een lichttorenwiens doel verkeerd is uitgelichthij lokt geen bootjes…
Dit werk is een hedendaags antwoord op Music Hall 2 van Paul van Ostaijen, naar een oproep van deBuren en het project Besmette Stad. Bal der Grotesken Ik lees uw razernijsturm und drang vanop een buitenparkingzoveel jaren laterer lijkt alleen…
Onlangs botste ik op de open call van deBuren, de in Brussel gevestigde instantie die de culturele samenwerking tussen Vlaanderen en Nederland bevordert. In een relatief ver/recent verleden – 10 jaar om precies te zijn – werkte ik al eens…