er staat wat te wachten omde hoek krijgt het vormiets reikt naar licht een trachten vanonder een bed met onbesmeurde lakensvanuit een verwilderde tuin afgeschermddoor een oud stalen hekvanachter de letters van ongeschreven sonnetten een gedeeld verlangen houdt het warm…

je wilde dat je kon zeggen dagik hou van de dag, het komen en gaanhet uitschieten, het aankloppen, het heengaanen het welbehagen daartussen, wat open gegooidwat nooit helemaal verhuld een gezel die je door zich laat wandelenje je eigen pad…

moederziel alleenzoek iknaar een moederzieleen ziel van een moeder of een ziel met alleen moederin is ook al goed

een hemel bij volle maan, alle wolken opzij geduwdfluisterlingen zingen zwijgend op de tonenvan de lucht, als dit het is als dit het is het ontpoppen uit een cocon en vleugels krijgendaar niet van kunnen afzien, het is nu eenmaalwat…

de lucht hoort niet maar zit vol van geschreeuwde lucht hoort niet vol te zitten met bommenwolken horen geen kogels te vangen, niet verdrongente worden door de nevel van rookpluimengeen hagel van haat te dragen wolken horen vol te zijn…

mochten ze hier nog zijn Lucebert zou ons breken met een beelddat opengereten moet worden voor je het begrijptKouwenaar zou met z’n verfborstel de kamernog een zoveelste laatste keer witten met streken dieweghebben van een gedachtestreepwaarbij Kopland op wat sla…