witte wolken zijn het mooistomdat ze alleen onschuld bevatten en je ze kan kneden met blikken vol verwachtingdie voor je wordt ingevuld zouden wolken wit blijvenwanneer rondom hen het licht dooft blijven hun vormen vol verbeeldinghangen in de nacht wanneer…
missen is als vissenje zit aan de kant gekluisterdwachtend op de verlossingvan een dobber die ondergaat gemis daarentegen is op diezelfdeplek zitten maar dan zonder vislijn je kijkt naar het waterhoe het zich beweegtde omgeving weerkaatst enom schaduwen heen danst…
gesteld dat het leven een cirkel isis elk einde dan een nieuw beginof de geschiedenis die rad na radin haar gekende plooien valteen verhaal dat zichzelf opnieuw verteltmet spelers die verdacht veelop de vorige lijken zoals elke strofe steeds weerin…
en als we zeggendat we veranderenmaar onze ziel in wezendezelfde blijft schaven we dan in werkelijkheidniet anders dan stukjes wegop zoek naar de essentievan wat we altijd al waren zoals Michelangelo David voeldetoen hij het marmer voor het eerstonder handen…
stap in je bootjevaar goed vaar welvaar uit trotseer de golven adem inde zilte wind op open waterwordt licht als de luchtwees opnieuw kind groei een nieuw bekken in de holtevan het schild van een schildpadschiet onverholen hartenuit je borst…
een cadeau waarvan je op voorhandniet weet hoe het uitpakt een constante in een wereldwaarin alles van voorbijgaande aard is een appel om dicht bij jezelf te blijventerwijl je verzocht wordt jezelf heruit te vinden een ander alfabet om meester…