voor het eerst in enige tijdboende ik in enige tijdde hoge glasramen vaagde alle afdrukken wegdie hun indruk hadden nagelatenen daarmee ook een bewijs van gebeuren voetbalsporen en vliegenpusuit verwaaide seizoenenhondenpoten en vingerafdrukkendie wilden ontsnappen of snakten naar ontvangst weer…
Op een dag zag ik een filmpje van een bisschop die in haar preek gericht aan de nieuwverkozen president van de Verenigde Staten, de leider van haar land opriep tot solidariteit en mededogen. Mededogen voor mensen die het werk deden…
Laten we hem Meneer Blauw noemen. Zijn naam doet er weinig toe, zijn standpunt kwam perfect overeen met wat je van een liberaal met dadingsdrang verwacht, woensdagavond 15/01 in De Afspraak. In een debat over X en of het al…
Op de trein lijkt het alsof ik in een volgestouwde stiltewagon zit. Dat is niet zo. Toch kan je alles van naalden tot pakjes Kleenex en neerdwarrelende sjaaltjes horen vallen. Geen smartphone die rinkelt, geen neus die men snuit, geen…
de rand van een klifwaar de wind het diepe in roltop een kluitje als een miniatuurduintwee grassprieten met een meningsverschil het ene laat de windover zijn rug zijn ding doenzijn buur houdt de leden stijf in een van de lage…
een rothko neergestreken aan de eindereist alle licht op, topjes bomen samengeklitpretenderen in het tegendonker voor kerkjedoor te gaan, een lint huizen in zwartlaat zich afgetekend over aan het gebeuren voor mijn voeten het pad ernaartoe in mijn rug speelt…
deze morgen tijdens het ontbladeren van de dagschreef ik je geen gedichtof het begin van een liedik schreef een plan zonder kaart het begint daardaarom de hoek waar de wind zijn bocht neemten tussen de gebouwen verdwijnt ik hoor hem…
De hond beleeft een onrustige namiddag, wisselt om de haverklap tussen zichzelf neervlijen aan mijn benen en krabbelen aan het schuifraam om buiten te mogen. Vannacht sprong ze voor het allereerst op mijn bed en besloot zich een tweetal uur…