‘Are you telling me you are so unbelievably arrogant that you can’t admit there is a teeny tiny possibility that you could be wrong about this?’ Wie deze zin herkent, herinnert zich vast de aflevering uit het tweede seizoen van Friends waarin…
de eerste bladeren splinteren neerwaartshet oppervlak van het maaswater mistigvan het verdampende zomerbruisen elk blad nog groener rest een speelsheid in hun vallenin de manier waarop ze kronkelen over de grond geen spoor van aanjagen in de luchten toch heeft…
Vandaag viel de meest recente nieuwsbrief van Michael Chabon in mijn digitale brievenbus. Chabon is een Amerikaanse auteur die aan deze kant van de oceaan weinig belletjes zal doen rinkelen. Voor mij is hij een grote naam. Chabon is immers…
er hangt voortdurend wat in de lucht, ijl en ongrijpbaareen stelling die vorm krijgt wanneer het oordeelzich heeft voltrokken – een rookpluim hier een bunkerbuster daareen schending van een luchtruim, een prik op een vredesvlootde blokjes die we goed bedacht…
Ergens lacht Eric Goens in zijn vuist – volgens het spreekwoord hoort het met een verkleinwoord, maar de man heeft grote handen. Ik heb ze al eens gedrukt. In het voorlopig ter ziele gegane Bar Goens op VTM had Goens…
Met Wachtkamer heb ik een roman geschreven in de genres van de autofictie en de coming of age. Het boek is gebaseerd op de tien jaar die ik als kind doorbracht binnen de gemeenschap van de Getuigen van Jehovah. Wanneer…
je vel lost zijn spanriemen het eerstom je knokkels, je ellebogen, je knieën. de plaatsendie zich het meest buigzaam hebben te tonen. dan pas volgt de restje onderkin, je hals, het kippenvel dat ooit triceps heettehet landschap rondom je tepelhof…
Hij is er nog altijd. Het cliché van onkruid en niet vergaan, al weet ik niets af van ‘s mans levenswandel. Zelfs zijn voornaam is me onbekend. Een hele poos dacht ik dat hij François heette, op basis van een…