ramen zijn spiegelsdie dat van zichzelf niet wetenhet zijn spiegels op levenswaarin je flarden van jezelf herkent hoeveel van de keren dat je erdoor kijktblijven er delen van jezelf in hangenmaar wat als wat alsje het daar niet mee eens…

vlak voor de avond valtdruipen mensen af van het strandterwijl net dan water en lucht het mooistwezen weg zijn ze, hun dromenopgerold in strandlakensmorgen mogen ze weer vrij ze zijn van allerlei allooinet als hun bedenkersal zijn de aardigste veelal…

je stapelt en stapeltritst rijen aan elkaar, wandeltmet vingers over bruggen, bedenktwaar er mooie bochten genomenkunnen worden, waar breed uitte waaieren, het zicht adembenemend je slalomt tussen bomendie hun bladeren nooit verliezenboort nieuwe pistes aan, je gaatgeen obstakel uit de…

bij het wachten op het neergaanvan de brug, we stonden er een vrouw met hoofddoek in koningsblauween jongeman met designerbril op een mandjesfietseen melkwitte studente met zes ringen door het linkerooreen handje middenoosterlingen die de brugop beeld vastlegden toen ze…

je waadt naar de horizoneerst met tastbaar onder je voetendan niet meer, plaatst een paaltjeop de einder en eens je er danbent alles is meteen voorbij enniets is ooit helemaal afgelopen totjijzelf onderweg is het als een boekachter elk punt…

er staat wat te wachten omde hoek krijgt het vormiets reikt naar licht een trachten vanonder een bed met onbesmeurde lakensvanuit een verwilderde tuin afgeschermddoor een oud stalen hekvanachter de letters van ongeschreven sonnetten een gedeeld verlangen houdt het warm…